W czasie piętnastu lat istnienia (1959 – 1974) zespół Filipinki osiągnął zawrotny sukces. Dał około 4 tyś koncertów w Polsce, Szwecji, USA, Kanadzie, Anglii, NRD, Związku Radzieckim, Czechosłowacji, Bułgarii. Wydał kilkanaście płyt (m.in. w ZSRR i USA). Pierwsze trzy sprzedały się w nakładzie niemal miliona egzemplarzy, o czym na swoich łamach informował w 1974 r. amerykański tygodnik muzyczny „Billboard”. Zespół Filipinki był pierwszą grupą młodzieżową, która zyskała popularność nie tylko wśród swoich rówieśników, lecz także wśród wszystkich pokoleń odbiorców.

Siedem skromnych, sympatycznych dziewcząt potrafiło śpiewać tak, jak nikt wcześniej nie śpiewał – nowocześnie i prosto, bez jakiejkolwiek maniery. To spodobało się słuchaczom, ale pokochali Filipinki przede wszystkim za ich wdzięk i za to, że śpiewanie traktowały jak wspaniałą przygodę, którą przeżywały z prawdziwą radością.

Dziś Filipinki znowu są pierwsze, bo jeszcze żaden polski zespół młodzieżowy z tamtych lat nie doczekał się tak bogato ilustrowanej i udokumentowanej monografii.

Ale nic dziwnego – Marcin Szczygielski, który zyskał uznanie jako autor powieści dla dorosłych i młodzieży (Berek, Poczet królowych polskich, Czarny Młyn), pisząc tę książkę miał dostęp do informacji z pierwszej ręki. Jest synem jednej z Filipinek – Iwony Racz.

UWAGA!

Dołączona do albumu płyta zawiera 25 nigdy wcześniej niepublikowanych, a nawet nie emitowanych w radio utworów Filipinek z lat 1962 – 1970.